Thursday, January 29, 2009

Cerita Memancing


Rumahku di KK pun kena banjir


Aku ni paling nda pandai memancing - tapi bila aku baca blog kaki-kaki pancing ni teringat aku masa aku kecil-kecil dulu ikut-ikut sama babu Rukina memancing disungai ditepi sawah di Tangkalanon.

Waktu tu orang kampung mitatabang (bergotong royong) mengetam padi. Tengaharinya orang berehat-rehat dibawah pokok-pokok ditepi satu anak sungai sambil makan 'linopot' (bekalan). Habis makan aku ikut si Babu memancing.

Sungai tu nda begitu lebar tapi dalam jugalah. Aku ni bising pula betanya itulah, inilah - tumpis (becok). (Waktu ini aku belum sekolah lagi). Last-last kepuasan kali si babu tu dia suruh aku diam, nda buli bising nanti ikan lari nda mau makan pancing, dia bilang - betul kah nda buli bising tu ah? Kesian ba nda da kami dapat ikan, koruk(betuk) pun nda dapat, pada hal di situ paling banyak koruk(betuk). Mangkali (mungkin) betul juga nda buli bising tau? atau mungkin juga ikan-ikan disitu kekenyangan sebab makan sisa-sisa bekalan yang dibuang ke sungai oleh orang-orang yang bergotong-royong tadi.

Kalu aku ingat yang ni pula geli hati ku sendirian. Waktu cuti sekolah akupun pulang ke Tandek sebab bapa waktu tu mengajar (Guru Besar) GPS Tandek. Aku sekolah menengah di Tawau. Ngam-ngam banjir pula. Rumah tempat kami tinggal ialah rumah yang dikebun dekat rumah Babu Rukina. aKU Tengok si L memancing dari jendela, sekejap-sekejap dia tarik pancingnya dapat ikan turongou. Apa lagi aku ni 'jelous' ikut juga memancing, alahai nda ada satu pun aku dapat ikan. Sebab nda mau kalah ni, aku curi ikan si L dalam baldi, kasi kait dimata pancingku terus aku umban (humban) dalam air (dari jendela juga).

"Naaahhh L aku dapat ikan" aku bilang konon, mekirayou. Si L pula anguk-anguk je macam nda ada apa apa. Boring. Sampai sekarang ni aku masih lagi nda pandai memancing.

Tapi , bapa pula mau hari-hari dia memancing di Sungai Tandek sama Rasak, sampailah satu hari dia balik dari pengkalan - dia bilang 'eeeh ada buaya'. Dia nampak tu buaya pelan-pelan menyusur dibawah pokok bambu. Barulah kurang-kurang dia memancing.

3 comments:

  1. Aku suka memancing.Dulu time bapa n mama p haji,hari2 aku memancing disungai.Kena biar ja aku ndada siapa2 yg larang.mungkin drg babu sengaja supaya aku nda balik2 tanya bila mama n bapa pulang.Paling aku happy bila dapat pancing udang galah.hehehe

    ReplyDelete
  2. cerita memancing ini menghimbau kenangan zaman kanak-kanak dulu. Saya juga suka memancing bersama rakan-rakan sebagai salah satu aktiviti yang menyeronokkan. Lagi seronok bila dapat ikan koruk dan turongau yang masih segar/berkilat-kilat...rindu juga masa itu...sesuatu yang jarang/tidak lagi dapat dilakukan masa ni..sungai cetek, ikan pun semakin berkurangan. Terima kasih berkongsi nostalgia ini..

    ReplyDelete
  3. Hi doel, tempat jatuh lagi dikenang inikan pula tempat bermain. Saya pun rindu zaman kanak2 yang begitu 'innocent'. Best regards to u and family.

    ReplyDelete